Η ιστορία της ρουλέτας

Η ρουλέτα είναι ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια των παραμυθάδων. Η αίσθηση του τυχαίου και η παρατεταμένη αγωνία σε κάθε γύρισμα του τροχού προσελκύουν τα λογοτεχνικά είδη που βασίζονται στην αβεβαιότητα, το ρίσκο και την τύχη. Οι Ρώσοι μυθιστοριογράφοι  Leo Tolstoy και Fyodor Dostoevsky ήταν και οι δύο παθιασμένοι με τη ρουλέτα και σε διάφορες περιπτώσει είχαν καλέσει τον  Ivan Turgenev να ρθει στα γερμανικά καζίνο για να τους βοηθήσει να αποτραβηχτούν από τα παιχνίδια.

Fyodor Dostoevsky, Ο Παίκτης (1866) – Ο θρυλικός Ρώσος νοβελίστας Dostoevsky έπρεπε να βιαστεί για να τελειώσει αυτό το βιβλίο και να ξεπληρώσει τα χρέη του στο καζίνο. Η ιστορία έχει να κάνει με χρέη και περιέχει πολλές σκηνές σε καζίνο, στο τραπέζι της ρουλέτας.

Daniel Deronda της George Eliot (1876) – Η ιστορία του Daniel Deronda και της Gwendolen Harleth ξεκινά με τη δεσποινίδα Harleth να χάνει όλα της τα χρήματα στο τραπέζι της ρουλέτας. Δίνει λοιπόν ένα κολιέ ως ενέχυρο για να ποντάρει κι άλλο, αλλά ο Deronda το αγοράζει και της το δίνει πίσω.

Casino Royale του Ian Fleming (1953) – Το πρώτο βιβλίο του James Bond ξεκινά με τον Bond να παίζει ρουλέτα. Το τραπέζι της ρουλέτας είναι πολύ συνηθισμένο σκηνικό στα βιβλία του James Bond. Μάλιστα, οι λάτρεις του παιχνιδιού έχουν εφεύρει το "σύστημα James Bond" που βασίζεται στη μυθιστορηματική στρατηγική του σούπερ κατασκόπου.

The Eudaemonic Pie  του Thomas Bass (1985) – Η αληθινή ιστορία μιας ομάδας μεταπτυχιακών φοιτητών, οι οποίοι κατασκεύασαν ένα κομπιούτερ που ενεργοποιούνταν με τα δάχτυλα των ποδιών και μπορούσε να προβλέψει τα αποτελέσματα της ρουλέτας στο καζίνο.

^ Επιστροφή στην κορυφή

Casablanca 1942) – Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο στο Café Américain του Rick, στο οποίο υπήρχε μια στημένη ρουλέτα για να επωφελείται ο ιδιοκτήτης της (τον ρόλο του Rick έπαιξε ο Humphrey Bogart). Ο Rick λέει σε έναν νιόπαντρο άντρα, που προσπαθούσε να κερδίσει χρήματα για να βγάλει βίζες για την Αμερική και να γλυτώσει από τον πόλεμο, να ποντάρει στον αριθμό 22 στον τροχό της ρουλέτας. Αυτός το κάνει και κερδίζει.

To Catch a Thief (1955) – Η ταινία του Alfred Hitchcock με πρωταγωνιστές τους Cary Grant και Grace Kelly είναι γυρισμένη σε βίλες, καζίνο και ξενοδοχεία της Γαλλικής Ριβιέρας. Ο Grant υποδύεται τον John Robie, έναν πρώην κλέφτη κοσμημάτων που προσλαμβάνεται για να παρακολουθήσει τη Frances Stevens (Kelly), με την υποψία ότι είναι αυτή πλέον κλέφτης κοσμημάτων. Σε μια σκηνή σε καζίνο, ο Robie (Grant) ρίχνει ένα μεγάλης αξίας chip μέσα στο ντεκολτέ μιας γυναίκας που έπαιζε ρουλέτα.

The Sting (1973) – Μια από τις πιο γνωστές ταινίες με θέμα τα παιχνίδια δεξιοτήτων και τύχης, καθώς και τα παιχνίδια εμπιστοσύνης ("cons"). Οι πρωταγωνιστές Paul Newman και Robert Redford προσπαθούν ως ανέντιμοι παίκτες να κερδίσουν χρήματα από ακόμη πιο ανέντιμους αντιπάλους. Σε μια σκηνή, ο Robert Redford χάνει τα κέρδη που είχε κλέψει προηγουμένως σε ένα στημένο παιχνίδι ρουλέτας.

Lost in America (1985) – Σε αυτή την κωμωδία, ο Albert Brooks και η Julie Hagerty υποδύονται ένα παντρεμένο ζευγάρι που ετοιμάζεται να αφήσει πίσω του τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας. Λίγες μέρες μετά το ξεκίνημα της νέας τους ζωής, οδηγώντας ένα αυτοκινούμενο και διασχίζοντας την Αμερική, σταματούν στο Λας Βέγκας όπου η σύζυγος χάνει όλα τους τα χρήματα στη ρουλέτα. Ποντάρει στο 22, αλλά σε αντίθεση με το ζευγάρι στη Casablanca, δεν κερδίζει ποτέ.

Toy Story 3 (2010) – Σε μια σκηνή της διάσημης αυτής ταινίας της Disney Pixar, τα παιχνίδια φτιάχνουν ένα καζίνο. Ένα παιχνίδι See 'n Say παίζει το ρόλο της ρουλέτας. Για stakes χρησιμοποιούν μπαταρίες.

^ Επιστροφή στην κορυφή

Η ρουλέτα είναι δημοφιλής εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Μέσα στο διάστημα που χρειάζεται η περιστρεφόμενη μπίλια για να καθίσει σε έναν αριθμό, παρατείνεται η αγωνία και ο στοχασμός. Εδώ και εκατοντάδες χρόνια, μέχρι να ρθει η στιγμή για να φανούν οι νικητές και οι χαμένοι, οι παίκτες περνούν το χρόνο τους εφευρίσκοντας "συστήματα" γα να νικήσουν τη ρουλέτα. Τα συστήματα αυτά είναι διάφορα μαθηματικά μοντέλα που προσδιορίζουν το μέγεθος του πονταρίσματος. Στην ουσία αποτελούν απλά διαφορετικές μεθόδους πονταρίσματος με προκαθορισμένες πιθανότητες. Κάθε καζίνο καθορίζει αυτές τις πιθανότητες και ορισμένοι παίκτες χρησιμοποιούν μια συγκεκριμένη μέθοδο πονταρίσματος για να αισθάνονται ότι ξεπερνούν το σύστημα. Υπό ορισμένες συνθήκες τα συστήματα αυξάνουν τις νίκες και ελαχιστοποιούν τις απώλειες, ενώ υπό άλλες συνθήκες πετυχαίνουν ακριβώς το αντίθετο.

Martingale - Διπλασιασμός του αρχικού πονταρίσματος μετά από μια απώλεια. Μετά από κάθε ήττα, διπλασίασε το ποντάρισμα έως ότου να ισοφαρίσεις για όλες τις προηγούμενες απώλειες. Είναι σχεδιασμένο για πονταρίσματα σε κόκκινο-μαύρο, υψηλούς-χαμηλούς, ζυγά-μονά.

Grand Martingale - Είναι παρόμοιο με το martingale αλλά ενισχύεται με την προσθήκη μιας μονάδας σε κάθε ποντάρισμα που κάνεις μετά από μια απώλεια. Συνέχισε μέχρι να πετύχεις μια νίκη που θα ισοφαρίσει όλες τις απώλειες και θα σου αποφέρει κέρδος μιας μονάδας.

Labouchere - Χρησιμοποιώντας μια προκαθορισμένη σειρά αριθμών, οι παίκτες βάζουν ένα ποσό πονταρίσματος σε κάθε αριθμό. Παίξε πρώτα τους εξωτερικούς αριθμούς της λίστας και πολλαπλασίασε το ποσό του πονταρίσματος επί έξι. Μόλις κερδίσεις, διέγραψε αυτούς τους αριθμούς και χρησιμοποίησε τους υπόλοιπους στο εξωτερικό της λίστας. Αν όμως χάσεις, πρόσθεσε έναν αριθμό στο τέλος της σειράς και ξεκίνα από την αρχή.

D'Alambert - Μια παραλλαγή του αυθεντικού συστήματος Martingale, όπου οι παίκτες αυξάνουν το ποντάρισμα κατά μία μονάδα για κάθε χαμένο ποντάρισμα.

Paroli - Αυτό το σύστημα είναι το αντίθετο του Martingale, καθώς οι παίκτες διπλασιάζουν τα πονταρίσματα μετά από κάθε νικήτρια περιστροφή.

James Bond - Η στρατηγική είναι αρκετά συγκεκριμένη. Για παράδειγμα, ένας παίκτης τοποθετεί το 70% του πονταρίσματός του στους υψηλούς αριθμούς (19-36), το 25% στους αριθμούς 13-18 και το 5% στο μηδέν. Μετά ακολουθεί το προοδευτικό σύστημα Martingale. (Λειτουργεί ιδιαίτερα καλά εάν, όπως έγινε με τον Sean Connery σε ένα ιταλικό καζίνο το 1963, το 17 κερδίσει σε τρεις συνεχόμενες περιστροφές!)

^ Επιστροφή στην κορυφή

Joseph Jaggers (1873) - Ένας Άγγλος μηχανικός που ξεκίνησε με μικρά stakes στη ρουλέτα του Monte Carlo και την πρώτη μέρα κέρδισε μεταξύ 150.000 και 300.000 γαλλικά φράγκα. Μετά από τρεις μέρες, είχε κερδίσει 1,5 εκατομμύριο φράγκα. Εξαιτίας του συστήματός του, οι κρουπιέρηδες άρχισαν να περιστρέφουν την μπίλια προς την αντίθετη κατεύθυνση της περιστροφής του τροχού.

Charles Wells (1891) – Μέσα σε τρεις μέρες με σερί νίκες στο καζίνο του Monte Carlo, κέρδισε 1 εκατομμύριο φράγκα και ανάγκασε πολλά τραπέζια ρουλέτας να κλείσουν προσωρινά αφού άδειασε την "μπάνκα" τους. Απέκτησε αμέσως διεθνή φήμη και απαθανατίστηκε στο τραγούδι The Man That Broke the Bank at Monte Carlo (Ο άνθρωπος που τίναξε την μπάνκα του Monte Carlo στον αέρα). Γύρισε για ένα δεύτερο κερδοφόρο γύρο στη ρουλέτα. Τον Ιανουάριο του 1892, επέστρεψε για τρίτη φορά με ένα γιοτ 90 μέτρων και έχασε πολλά, συμπεριλαμβανομένων κάποιων χρημάτων που είχε λάβει από ανθρώπους που πίστεψαν ότι επενδύοντας επάνω του θα είχαν πιο εύκολα κέρδη. Στη συνέχεια καταδικάστηκε σε οκτώ μήνες φυλάκιση στο Ηνωμένο Βασίλειο για απάτη.

Gonzalo Garcia-Pelayo (1989) - Ο Ισπανός μαθηματικός που μελέτησε τους τροχούς της ρουλέτας στο Casino Gran Madrid βρίσκοντας τις ατέλειές τους και σχεδίασε μια ανάλογη στρατηγική. Αφού του απαγορεύτηκε η είσοδος στα καζίνο, έκανε μήνυση και κέρδισε. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας χαρακτήρισε τις μεθόδους του "ορθές" και "αθώες".

Chris Boyd (1994) - Ένας Άγγλος προγραμματιστής που πούλησε το σπίτι του για £147,000 και πήγε στο Binion's Horseshoe στο Λας Βέγκας. Τα πόνταρε όλα στο κόκκινο, διπλασίασε τα λεφτά του και επέστρεψε στο High Wycombe στην κοπέλα του, η οποία δεν ήξερε τίποτα για τα σχέδιά του.

Ashley Revell (2004) - Σε μια προσπάθεια να επαναλάβει την επιτυχία του Boyd, αυτός ο Εγγλέζος πούλησε το σπίτι του, πέταξε ως το Λας Βέγκας και το καζίνο The Plaza και πόνταρε £76.500 στο κόκκινο. Ο τροχός σταμάτησε στο επτά κόκκινο, ακριβώς εκεί που είχε σταματήσει και με τον Boyd και διπλασίασε τα λεφτά του. Πέταξε τότε πίσω στο Kent και συνέχισε τη ζωή του.

^ Επιστροφή στην κορυφή

Το 1873, ο Άγγλος μηχανικός Joseph Jaggers ξεκίνησε με μικρά stakes στη ρουλέτα του Monte Carlo και την πρώτη μέρα κέρδισε μεταξύ 150.000 και 300.000 φράγκα. Μετά από τρεις μέρες, είχε κερδίσει 1,5 εκατομμύριο φράγκα. Εξαιτίας του συστήματός του, οι κρουπιέρηδες άρχισαν να περιστρέφουν την μπίλια προς την αντίθετη κατεύθυνση της περιστροφής του τροχού.

Το 1989, ο Ισπανός μαθηματικός Gonzalo Garcia-Pelayo μελέτησε τους τροχούς της ρουλέτας στο Casino Gran Madrid, βρήκε τις ατέλειές τους και σχεδίασε μια ανάλογη στρατηγική. Αρχικά κέρδισε £350.000 σε μία μέρα, ενώ από το 1992 έως το 199 κέρδισε πάνω από £700.000. Αφού του απαγορεύτηκε η είσοδος στα καζίνο, έκανε μήνυση και κέρδισε. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας χαρακτήρισε τις μεθόδους του "ορθές" και "αθώες".

Charles Wells (1891) – Το 1891, ο εφευρέτης Charles Wells έγινε παγκόσμια γνωστός ως παίκτης στο Casino de Monte Carlo. Μέσα σε τρεις μέρες με σερί νίκες, κέρδισε 1 εκατομμύριο φράγκα και ανάγκασε πολλά τραπέζια ρουλέτας να κλείσουν προσωρινά αφού άδειασε την "μπάνκα" τους. Απέκτησε αμέσως διεθνή φήμη και απαθανατίστηκε στο τραγούδι The Man That Broke the Bank at Monte Carlo (Ο άνθρωπος που τίναξε την μπάνκα του Monte Carlo στον αέρα). Γύρισε για ένα δεύτερο κερδοφόρο γύρο στη ρουλέτα. Τον Ιανουάριο του 1892, επέστρεψε για τρίτη φορά με ένα γιοτ 90 μέτρων και έχασε πολλά, συμπεριλαμβανομένων κάποιων χρημάτων που είχε λάβει από ανθρώπους που πίστεψαν ότι επενδύοντας επάνω του θα είχαν πιο εύκολα κέρδη. Στη συνέχεια καταδικάστηκε σε οκτώ μήνες φυλάκιση στο Ηνωμένο Βασίλειο για απάτη.

Το 1994, ο Άγγλος προγραμματιστής Chris Boyd πούλησε το σπίτι του για £147.000 και πήγε στο Binion's Horseshoe του Λας Βέγκας, στη Νεβάδα των ΗΠΑ. Τα πόνταρε όλα στο κόκκινο, διπλασίασε τα λεφτά του όταν η μπίλια προσγειώθηκε στο επτά κόκκινο και πέταξε πίσω στο High Wycombe στην κοπέλα του, η οποία δεν ήξερε τίποτα για τα σχέδιά του.

Ο Ashley Revell γνώριζε την επιτυχία του Chris Boyd. Το 2004, ο Revell πούλησε το σπίτι του και τα υπάρχοντά του και πέταξε στο Λας Βέγκας. Έφτασε στο Plaza στο κέντρο της πόλης φορώντας ένα νοικιασμένο σμόκιν, αφού είχε πουλήσει όλα του τα ρούχα. Τα πόνταρε όλα - £76.500 - στο κόκκινο. Ο τροχός σταμάτησε στο επτά κόκκινο, ακριβώς εκεί που είχε σταματήσει και με τον Boyd και διπλασίασε τα λεφτά του. Συνέλεξε κι αυτός απλώς τα κέρδη του και επέστρεψε στην Αγγλία για να συνεχίσει τη ζωή του.

Ο Sean Connery είναι γνωστός για την επιτυχημένη καριέρα του ως ηθοποιός και κυρίως για το ρόλο του James Bond. Αμέσως μετά την πρώτη του ταινία ως Bond το 1962, επισκέφτηκε το Casino de la Vallee στο Saint-Vincent της Ιταλίας. Πόνταρε δύο φορές στον αριθμό 17 και έχασε. Στη συνέχεια πόνταρε για τρίτη φορά στο 17 και πέτυχε σημαντικά κέρδη. Τα πόνταρε όλα άλλες δύο φορές στο 17. Στο τέλος έφυγε με £10.750 κέρδη. Το 1971, στην έκτη ταινία James Bond με τον Connery Τα διαμάντια είναι παντοτινά, ο Bond παίζει ρουλέτα στο Λας Βέγκας και ποντάρει στο 17.

^ Επιστροφή στην κορυφή

Το πιο επιτυχημένο καζίνο του 19ου αιώνα ήταν το Casino de Monte Carlo του Francois Blanc. Έφερε στο Monte Carlo την καινοτομία που ανέπτυξε με τον αδερφό του στο Bad Homburg φτιάχνοντας έναν τροχό ρουλέτας με μόνο ένα μηδέν. Ο Blanc ήταν γνωστός ως ο "Μάγος του Monte Carlo" και ο μύθος ξεκίνησε όταν έκανε συμφωνία με το διάβολο για να πετύχει η ρουλέτα του. Το "αποδεικτικό στοιχείο" για αυτόν τον μύθο ήταν ότι το άθροισμα των αριθμών στον τροχό της ρουλέτας ήταν 666.

^ Επιστροφή στην κορυφή